เป็นอีกโรคที่คนไม่ค่อยรู้จัก เมื่อเพจดัง “Drama-addict” เผยเรื่องราวจากคุณแม่ท่านหนึ่ง ฝากเป็นอุทาหรณ์ หลังลูกวัยเพียง 2 ขวบ ติดเชื้อแบคทีเรียรุนแรงในกลุ่ม nontuberculous mycobacterium หรือที่เรียกกันว่า “วัณโรคเทียม” โรคที่ไม่ติดต่อจากคนสู่คน แต่แฝงตัวอยู่ทั่วไปในดินและน้ำตามธรรมชาติ หากเข้าสู่ร่างกายผ่านบาดแผลอาจก่อให้เกิดการติดเชื้อเรื้อรัง และรักษายากถึงขั้นต้องตัดเนื้อส่วนที่ติดเชื้อทิ้ง ระบุว่า

จ่าคะ  ของลูกนู๋เป็นแผลติดเชื้อชนิด มัยโครแบคทีเรีย หรือที่เรียกวัณโรคเทียม  เชื้อดื้อยามาก ลูกเป็นตอน 2 ขวบกว่า เริ่มจากตุ่มเล็กๆ  (คิดว่าน่าจะเกิดจากยุงกัดแล้วเกาผิวถลอก แล้วช่วงนั้นแถวบ้านน้ำทะเลหนุน  ขับรถลุยน้ำเข้าบ้าน พอตอนลงรถขาลูกที่เกาแล้วถลอกไปถูกับรถที่ยังเปียกน้ำท่วมที่มีเชื้อนี้อยู่ เชื้อเลยเข้าทางแผลค่ะ

ตอนแรกคิดว่าฝี ไปรพ หมอกรีดออก ให้ทานยาฆ่าเชื้อ แต่ไม่หาย เป็นหนองอีก  รักษาไป 3 รพ. เริ่มรักษา รพ. แรก ตอน สิงหาคม ปี 2566  มาจบ รพ.ที่3 คือ รพ. ศิริราช อาจารย์หมอดูประวัติรักษา ตัดสินใจรีบนัดผ่าตัดเอาเนื้อที่ติดเชื้อทิ้ง ภายใน 1 อาทิตย์ หลังจากที่พาลูกไปหาครั้งแรก  (ผ่าไปเมื่อ มกราคม ปี 2567) แล้วนัดติดตามอาการมาถึง 1 ปี ตอนนี้หายดีค่ะ แต่เนื้อยังขึ้นไม่เต็ม คนหลายคนไม่ค่อยรู้ คิดว่าเป็นฝี รักษาผิดๆ ก็เยอะ พอนั่นเชื้อลามเข้ากระแสเลือดรักษาไม่ทัน  อยากให้คนใส่ใจติดตามอาการค่ะ

เริ่มจากจุดเล็กๆนี้  มาสู้การรักษาโดยตัดเนื้อทิ้ง
เสียเวลา และ ค่ารักษาไปเยอะค่ะ   พอดีเห็นตอนนี้มีเคสคนเสียชีวิตเรื่องแบคทีเรียกินเนื้อ  เลยอยากให้เป็นกรณีศึกษาค่ะ  ตอนนี้น้องหายดีแล้ว 5 ขวบแล้ว
(เคสแบคทีเรียกินเนื้อตามข่าวเป็นโรค  Necrotizing fasciitis เกิดจากเชื้อแบคทีเรียได้หลายตัว แต่เป็นคนละตัวกับเคสนี้)
กรีดครั้งแรกค่ะ หมอเลยขอส่งตรวจเชื้อด้วยเดราะก่อนไปซื้อยาทากับยาฆ่าเชื้อจากร้านขายยาทาน แต่ไม่หาย หมอที่รพ.แรกที่รักษา เลยส่งเพาะเชื้อ แล้วเจอผลเชื้อแบคทีเรียชนิดนี้ค่ะ

อันนี้ย้ายมารพ ที่2 ค่ะ  กรีดครั้งที่2  แล้วถ้าสังเกตุ จะเห็นจุดแดงๆ เหนือแผลที่กรีด  นั่นคือเริ่มเป็นจุดใหม่อีกที่ค่ะ
จุดใหม่เริ่มเห็นชัดค่ะ  หมอเลยเรียกคุย ว่าสุดความสามารถ เพราะนอนรักษาในห้อง 1 เดือนเต็ม ให้ยาฆ่าเชื้อ2 ตัว สลับกันทุก6และ8 ชม. 1 เดือนเต็ม นอนแยกออกจากผู้ป่วยอื่นอยู่แต่ในห้องไม่ได้ออกไปไหนเลยค่ะ  สรุปไม่หาย  หมอเลยคุยว่าอาจต้องย้ายไปรพ.นักเรียนแพทย์  เราเลยพาไปที่ รพ.ศิริราช เป็น รพ ที่3 ค่ะ จบด้วยการตัดเนื้อส่วนที่มีเชื้อแบคทีเรียออกค่ะ  อาจารย์หมอบอกตัดออกลึกไปหลายชั้น เกือบถึงกระดูก

ไม่อยากให้คนอื่นๆที่เจอเชื้อพวกนี่ชะล่าใจค่ะ  มันอันตรายมาก  บางคนคิดว่าเดี๋ยวก็หาย จริงๆ ถ้าทานยาฆ่าเชื้อครบโดสไม่หาย ควรรีบพบแพทย์ค่ะ คุณหมอ รพ. ที่ 2 รักษาดีอยู่ค่ะ แต่ด้วยความที่คุณหมอบอกไม่กล้าให้ยาที่แรงกว่านี้แล้ว เลยแนะนำให้ย้ายรพ. ไป รร.แพทย์  และโชคดีมากๆ ได้เจอทีมแพทย์ รพ. ศิริราชน่ารักมากๆ  รีบหาช่องว่าง เพื่อเข้าผ่าตัดให้  เราไปแบบไม่ได้มีใบส่งตัว  มีแค่ประวัติการรักษาไปยื่นเอง ตอนแรกคิดว่าคงอีกนานกว่าจะได้รักษา   แต่ไปวันเดียวได้พบอาจารย์หมอเลย เพราะเป็นเคสที่ยาก และรักษามานานมากแล้ว
แม่เขาเลยฝากเป็นอุทาหรณ์เพราะบางทีมีแผลอักเสบ อาจจะไม่ใช่แค่แผลติดเชื้อหรือฝีธรรมดาๆ แต่เป็นอะไรแบบนี้ก็ได้